کد مطلب:259419 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:164
بارگاه و حرم مطهر امام هادی و امام حسن عسکری
حرم مطهر امام دهم حضرت علی بن محمد الهادی علیهماالسلام و امام یازدهم حسن بن علی عسكری علیهماالسلام قلب شهر امروزی را تشكیل می دهد. این بقعه در دوران زندگی این دو امام علیهماالسلام خانه ی مسكونی آنان بود و پس از شهادت در آن جا دفن شده اند.
نخستین ساختمان بر آرامگاه آنان از قرن چهارم هجری است كه تاكنون همواره تجدید و ترسیم شده و توسعه یافته است. این حرم مطهر دارای گنبدی است كه
[ صفحه 268]
یكی از بزرگ ترین گنبدها در جهان اسلام است. محیط این گنبد طلایی عظیم، 68 متر است كه در آن 72 هزار خشت طلا به كار رفته است.
در دو سمت این گنبد دو گلدسته طلایی زیبا قرار دارد كه هر یك دارای 36 متر طول است. گنبد كنونی در سال 1200 ه به جای گنبد كهنی كه ناصرالدوله حمرانی 333 ه آن را ساخته بود، بنا گردید.
در زیر گنبد حرم مطهر ضریح آرامگاه دو امام معصوم، دو بانوی بزرگوار نیز مدفون است.
یكی حكیمه خاتون دختر حضرت امام جواد و عمه ی امام حسن عسكری علیهم السلام است كه شاهد ولادت امام زمان علیه السلام بوده است. وی زنی پرهیزكار و مورد احترام چهارده معصوم علیهم السلام بوده است.
دیگری نرگس خاتون همسر امام حسن عسكری و مادر امام زمان علیهم السلام است.
درون حرم و قسمت هایی از رواق ها به طرز زیبایی آیینه كاری شده و از یادگارهای ملك فیصل، پادشاه هاشمی عراق است و به وسیله ی ایوانی فراخ و سقف دار به صحنی كه گرداگرد حرم را فراگرفته راه می یابد.
از ویژگی های غربی صحن مطهر مجموعه ای متشكل از صحن، ایوان و مسجدی بزرگ با گنبدی كاشی كاری شده قرار دارد كه به مجموعه «غیبت» مشهور است.
در زیر این مجموعه زیرزمینی است كه به «سرداب غیبت» شهرت دارد.
هم چنین این مجموعه بخشی از خانه ی مسكونی حضرت امام حسن عسكری علیه السلام بوده است كه در این زیرزمین به عبادت پرداخته بوده است.
این محل از دیرباز مورد توجه شیعه بوده است و از آن جهت كه عبادتگاه سه امام بوده است و از احترام ویژه ای برخوردار است.
گفتنی است كه به وسیله ی پله هایی می توان به زیرزمین رسید فضای اصلی و كهن زیرزمین عبارت از تالار فضایی است كه پنجره ای از چوب دارد و محل عبادت امام علیه السلام بوده است.
پنجره ی این نماز خانه یكی از با ارزش ترین قطعات باقی مانده از دوران عباسیان
[ صفحه 269]
است و دارای كتیبه ای كهن می باشد.
این پنجره به دستور ناصرالدین الله عباسی - كه از خلفای مهرورز به اهل بیت علیهم السلام بود - در سال 606 ساخته شده است.
در كاشی كاری درون این بقعه، نام ناصرالدین شاه قاجار ثبت شده است كه در سفر به عتبات خود به زیارت این جایگاه تشرف یافته است.
خدام سرداب در داخل این بقعه ی كوچك حفره ای تعبیه كرده اند و از آن به زائران برای تبرك خاك می دهند. كاشی كاری های صحن و سردرهای ورودی از دوره ی قاجاریه است.
نخستین ساختمان بر آرامگاه آنان از قرن چهارم هجری است كه تاكنون همواره تجدید و ترسیم شده و توسعه یافته است. این حرم مطهر دارای گنبدی است كه
[ صفحه 268]
یكی از بزرگ ترین گنبدها در جهان اسلام است. محیط این گنبد طلایی عظیم، 68 متر است كه در آن 72 هزار خشت طلا به كار رفته است.
در دو سمت این گنبد دو گلدسته طلایی زیبا قرار دارد كه هر یك دارای 36 متر طول است. گنبد كنونی در سال 1200 ه به جای گنبد كهنی كه ناصرالدوله حمرانی 333 ه آن را ساخته بود، بنا گردید.
در زیر گنبد حرم مطهر ضریح آرامگاه دو امام معصوم، دو بانوی بزرگوار نیز مدفون است.
یكی حكیمه خاتون دختر حضرت امام جواد و عمه ی امام حسن عسكری علیهم السلام است كه شاهد ولادت امام زمان علیه السلام بوده است. وی زنی پرهیزكار و مورد احترام چهارده معصوم علیهم السلام بوده است.
دیگری نرگس خاتون همسر امام حسن عسكری و مادر امام زمان علیهم السلام است.
درون حرم و قسمت هایی از رواق ها به طرز زیبایی آیینه كاری شده و از یادگارهای ملك فیصل، پادشاه هاشمی عراق است و به وسیله ی ایوانی فراخ و سقف دار به صحنی كه گرداگرد حرم را فراگرفته راه می یابد.
از ویژگی های غربی صحن مطهر مجموعه ای متشكل از صحن، ایوان و مسجدی بزرگ با گنبدی كاشی كاری شده قرار دارد كه به مجموعه «غیبت» مشهور است.
در زیر این مجموعه زیرزمینی است كه به «سرداب غیبت» شهرت دارد.
هم چنین این مجموعه بخشی از خانه ی مسكونی حضرت امام حسن عسكری علیه السلام بوده است كه در این زیرزمین به عبادت پرداخته بوده است.
این محل از دیرباز مورد توجه شیعه بوده است و از آن جهت كه عبادتگاه سه امام بوده است و از احترام ویژه ای برخوردار است.
گفتنی است كه به وسیله ی پله هایی می توان به زیرزمین رسید فضای اصلی و كهن زیرزمین عبارت از تالار فضایی است كه پنجره ای از چوب دارد و محل عبادت امام علیه السلام بوده است.
پنجره ی این نماز خانه یكی از با ارزش ترین قطعات باقی مانده از دوران عباسیان
[ صفحه 269]
است و دارای كتیبه ای كهن می باشد.
این پنجره به دستور ناصرالدین الله عباسی - كه از خلفای مهرورز به اهل بیت علیهم السلام بود - در سال 606 ساخته شده است.
در كاشی كاری درون این بقعه، نام ناصرالدین شاه قاجار ثبت شده است كه در سفر به عتبات خود به زیارت این جایگاه تشرف یافته است.
خدام سرداب در داخل این بقعه ی كوچك حفره ای تعبیه كرده اند و از آن به زائران برای تبرك خاك می دهند. كاشی كاری های صحن و سردرهای ورودی از دوره ی قاجاریه است.